Biz ozamalar istanbul bağcılar göztepede oturuyorduk , internet cafelerin yeni yeni moda oldugu zamanlar Mirc32 chat moda olmuştu , bende ozamanlarda 24 saat açık olan cafede oyun aç kapa , format , ve kullanamayan müşterilere yardımcı olma adına orda çalışırdım akşam 8 den sabah 8 kadar ama ogün hasta oldugumdan dolayı , gece 2 de yakın olan evime gelmiştim. babam çok içki içen bir insandı ve olaylar evin içinde hem çok büyür , hemde çok kavgalı devam ederdi. Depremin oldugu akşam babam çok içkiliydi ve kendinde değildi. ben oakşam hasta oldugumdan yatmıştım ama hatlıkdan devamlı dönüyordum yatakda çokta sıcaktı çünkü o gece neyse ve o an geldi , önce bir kükreme sesi gibi uğultu başladı , ardından derinden gelen ilahi bir kudretle her saniye dahada yükselen sallantı ve ses o anda ne yapıcağımı şaşırmıştım , bir oda da 2 kardeşimle kalıyordum babam bir oda da ve annemle diğer kardeşimde bir oda da kalıyordu. Bir anda medeni cesaretimi toplayarak yataktan kalktım ve bağırarak evdeki herkezi uyandırdım , elektrikler gitmişti etraf çok karanlıktı , hepsi ne oldugunu anlamadan çığlık içindeydi , babam desen adam uyanıktı ama sarhoşlukdan yerlerde sürünüyo du kimseye yardım edemezdi. Neyseki hemen koştum karanlıktan kurtulmak için gazı olmayan çakmakla tüpü yaktım , sonra o ateşle mumu yaktım ve evdekilerini kapı önüne toplayarak hadi çıkın dışarı kaçın dedim , o anda babam ayağa kalkıp çıkmayın kapat kapıyı dedi ve bizi evde tuttu. bunun sebebi ise içkili olmasından ve olayı daha tam anlamı ile anlamayıp dışarı çıkmamıza izin vermemesinden kaynaklanıyordu. biz 5 katlı apartmanın zemin altı dairesinde oturdugumuzdan evden çıkmak için tek şansımız kapıydı ve o şansımızı babam yüzünden değerlendiremedik , ben o yaşta bir çocuk olarak 20 sn içinde ocak yakıp , mum yakıp , kapıyı açıp dışarı çıkmak yol açmıştım ama dediğim gibi babam yüzünden bunu yapamadık ve korkuyla kapıyı kapatıp korku içinden depremin geçmesini bekledik.