Depremi adapazarı'nda yaşadım. Bina ağır hasar aldı, odanın kapısına dolap devrildi vs. o zamanlar.. Yıkılmamıştı bina ama şu videodaki herşey olmuştu. Duvarlar falanda patlamıştı
Kurtulamayacağını anladığın anda zaten başlıyosun dua etmeye, bi yandan da hadi diyosun ölelimde bitsin bari

Gece uykudan uyandığımda o gürültüyle zaten çocuktum ilk anda salavat getireyim dedim, salavat getirmek yerine selatü selam getiriyodum.. Bi dakka sonra farkettim salavat getirmediğimi, "salavat nasıldı lan" diye bağırdığımı hatırlıyorum

Evin öbür ucundan babam sesli getirince hatırlamıştım

Yani hocanın yerine kolaylıkla koyuyorum kendimi... Yerinde olan herkes öyle bi teslim olup dua etmeye başlıyoki, kurtulma umudun yoksa aynı öyle donup kalıp bekliyosun.
Düzce depreminde de istanbulda evde yalnızdım, onda da kolona sarılıp dua ediyodum ahfgafhgaf

[MENTION=151]Tahir[/MENTION] allah kimseye yaşatmasın boşver. Mezarlıkta dolaşıp hatırla daha iyi