- Katılım
- 22 Şubat 2013
- Mesajlar
- 790
- Tepkime puanı
- 0
- Puan
- 0
- Yaş
- 45
Selamu Aleyküm
Öncelikle Ramazanı Şerifleriniz hayırlara vesile olsun inşaAllah
Yaş 33 olmuş ama şu an bayramı bekleyen bir çocuk gibi ilk oruça başlamak için sabırsızlanıyorum.Bu konuda başımızdan geçen ilginç komik ramazan anılarını paylaşalım inşaAllah
Hayatım boyunca unutamayacağım ve şu ana kadar yaptığım iftarlar arasındaki en güzel iftarımı anlatmakla başlayım.
Yıl 1999.Kocaeli ünv.okuyordum.Gece otobüs firmasında sabaha kadar çalışıp,sabahtan 17:00 ye kadar uyuyup akşam 17.00-22.00 arasında da okula gidiyordum.Bir gün yine okula geldim.İftara 10-15 dk vardı.Ve kampüste öyle bir sıra vardı ki tercih yapmam lazım.Ya orucumu açacaktım derse katılmayacaktım yada oruçlu bir şekilde derse girecektim. Dedim bi büsküvi alıp en azından orucumu açayım.Bilenler bilir Kocaeli Köseköy adı gibi bir köy yeri gibiydi.Kampüsten ayrıldım dahada yeni başladığım için etrafı fazla bilmiyordum.İlerleyince ilk gördüğüm kişiye burda karnımı doyucağım bi yer söylermisin dedim.Oruçlumusun dedi Bende evet dedim.Sonra kolumdan tuttu evine götürdü.Evde şu an benim kızım kadar yani 2-3 yaşlarında bir kızı vardı.Ezan okundu.Şuan ne yediğimi hatırlamıyorum.Sanırım yemeğin adı maneviyattı.O kadar tatlı bir yemektiki hayatımda daha güzelini inanın yemedim.Neden çok tatlıydı yemek.Hani ayeti kerime var.Mümünler kardeştir diye.İşte bu yemeğin içinde bu düstur vardı.Hiç tanımadığı bir insanı alıp çocuğu eşi be kendisinin rızkını paylaşmak vardı.
Rabbim affet bizi bizler maneviyat yemeği yerine birbirimizi yemeyi tercih ettik.
Öncelikle Ramazanı Şerifleriniz hayırlara vesile olsun inşaAllah
Yaş 33 olmuş ama şu an bayramı bekleyen bir çocuk gibi ilk oruça başlamak için sabırsızlanıyorum.Bu konuda başımızdan geçen ilginç komik ramazan anılarını paylaşalım inşaAllah
Hayatım boyunca unutamayacağım ve şu ana kadar yaptığım iftarlar arasındaki en güzel iftarımı anlatmakla başlayım.
Yıl 1999.Kocaeli ünv.okuyordum.Gece otobüs firmasında sabaha kadar çalışıp,sabahtan 17:00 ye kadar uyuyup akşam 17.00-22.00 arasında da okula gidiyordum.Bir gün yine okula geldim.İftara 10-15 dk vardı.Ve kampüste öyle bir sıra vardı ki tercih yapmam lazım.Ya orucumu açacaktım derse katılmayacaktım yada oruçlu bir şekilde derse girecektim. Dedim bi büsküvi alıp en azından orucumu açayım.Bilenler bilir Kocaeli Köseköy adı gibi bir köy yeri gibiydi.Kampüsten ayrıldım dahada yeni başladığım için etrafı fazla bilmiyordum.İlerleyince ilk gördüğüm kişiye burda karnımı doyucağım bi yer söylermisin dedim.Oruçlumusun dedi Bende evet dedim.Sonra kolumdan tuttu evine götürdü.Evde şu an benim kızım kadar yani 2-3 yaşlarında bir kızı vardı.Ezan okundu.Şuan ne yediğimi hatırlamıyorum.Sanırım yemeğin adı maneviyattı.O kadar tatlı bir yemektiki hayatımda daha güzelini inanın yemedim.Neden çok tatlıydı yemek.Hani ayeti kerime var.Mümünler kardeştir diye.İşte bu yemeğin içinde bu düstur vardı.Hiç tanımadığı bir insanı alıp çocuğu eşi be kendisinin rızkını paylaşmak vardı.
Rabbim affet bizi bizler maneviyat yemeği yerine birbirimizi yemeyi tercih ettik.
.Erken gitmekdedi amac butun camideki tesbihleri toplamakdi..
Her gençlik yapmıştır diye düşünüyorum teravih namazında arkadaş arkadaysa tekmeler felan 
