Yakın zamanlarda annemi kaybettim. Sadece annem değil, dostum, arkadaşım her şeyimdi. Çok acılıyım ve kimseyle paylaşamıyorum. İnsanlar hep mutluluğa odaklı olduğu için, üzüntülü insanlara çok yanaşmıyorlar. Burada yıllardır üyeyim, dedim buradaki arkadaşlara anlatayım. Paylaştıkça hafifliyor insan. 24 yaşındayım ben. Hayatımda tek odak noktam annemdi, YouTubea girme sebebim de odur. Ona daha iyi bir hayat yaşatabilmek için.
Bir sabah erkenden evden çıktım, cafeye gittim bilgisayarda işlerim vardı. 1 saat olmadı telefonum çaldı, kardeşim. Annem yere düştü kımıldamıyor dedi. Az önce evden çıkarken gülüp eğleniyorduk. Nasıl olur! Koştuğum gibi eve vardım, zaten 10 dk mesafedeydi. Hayatımın en hızlı koşusuydu belkide. Yatağının yanına düşmüş. Ne yapacağımı şaşırdım o an. Daha önce kalp krizi geçirdiği için, ilk o aklıma geldi. Hemen kalp masajı yaptım, sonra hareket etmeye başladı. Ama sesime tepki vermiyordu, sadece acı çekiyordu. Bir baktım serçe parmağımı sıkıca tutuyor, hiç bırakmadı. Anne ne olur bırakma beni dedim. Ambulans geldi, sedyeye koydular. Ambulansta öldü. Çok ani oldu, hiçbir şey anlamadım. Şimdi bu bomboş evde tek başıma yaşıyorum. Yanınızda sevdikleriniz yoksa hayat çok boş.
Bir sabah erkenden evden çıktım, cafeye gittim bilgisayarda işlerim vardı. 1 saat olmadı telefonum çaldı, kardeşim. Annem yere düştü kımıldamıyor dedi. Az önce evden çıkarken gülüp eğleniyorduk. Nasıl olur! Koştuğum gibi eve vardım, zaten 10 dk mesafedeydi. Hayatımın en hızlı koşusuydu belkide. Yatağının yanına düşmüş. Ne yapacağımı şaşırdım o an. Daha önce kalp krizi geçirdiği için, ilk o aklıma geldi. Hemen kalp masajı yaptım, sonra hareket etmeye başladı. Ama sesime tepki vermiyordu, sadece acı çekiyordu. Bir baktım serçe parmağımı sıkıca tutuyor, hiç bırakmadı. Anne ne olur bırakma beni dedim. Ambulans geldi, sedyeye koydular. Ambulansta öldü. Çok ani oldu, hiçbir şey anlamadım. Şimdi bu bomboş evde tek başıma yaşıyorum. Yanınızda sevdikleriniz yoksa hayat çok boş.
