Kartallar hakkında duyduğum yaşam öyküsü; meğer insanlara ibret olabilecek, muazzam bir varoluş savaşı varmış kartalların. Evet, yetmişine kadar yaşarmış ama bu yaşa ulaşmak için kırk yaşındayken çok ciddi ve zor bir kararı vermek zorunda kalırmış. Kartalın yaşı kırka dayandığında pençeleri sertleşir, esnekliğini yitirir ve bu nedenle beslenmesini sağlayan avlarını kavrayıp tutamaz duruma gelirmiş. Gagası uzunlaşıp göğsüne doğru kıvrılır, kanatları yaşlanıp ağırlaşır ve tüyleri kartlaşıp kalınlaşırmış. Bu durumda kartalın hem uçması hem de avlanması imkânsız hale gelirmiş. İşte, hikâyenin önemli kısmı bundan sonra başlıyor.
Artık kartalın iki seçimden birisini yapması gerekiyormuş. Ya ölümü seçecektir ya da yeniden doğuşun acılı ve zorlu sürecini. Bu yeniden doğuş süreci yüz elli gün kadar sürecektir. Bu yönde karar verirse, kartal bir dağın tepesine uçar ve orada bir kayanın kovuğunda, artık uçmasına gerek olmayan bir yerde, yani yeni yuvasında kalır. Bu uygun yeri bulduktan sonra kartal gagasını sert bir şekilde kayaya vurmaya başlar. En sonunda kartalın gagası yerinden sökülür ve düşer. Kartal bir süre yeni gagasının çıkmasını bekler. Gagası çıktıktan sonra bu yeni gaga ile pençelerini yerinden söker, çıkarır. Yeni pençeleri çıkınca kartal bu kez eski kartlaşmış tüylerini yolmaya başlar. Beş ay sonra kartal, kendisine yirmi veya daha uzun süreli bir yaşam bağışlayan meşhur 'yeniden doğuş' uçuşunu yapmaya hazır duruma gelir. Kendi yaşantımızda sık sık yeniden doğuş süreçleri yaşarız, yaşamak zorunda da kalabiliriz bize acı veren eski alışkanlıklarımızdan, geleneklerimizden ve anılarımızdan kurtulmak zorundayız. Zordur alışkanlıklardan vazgeçmek kimi bağımlılık haline gelmiş, esiri olmuş duygularımızdan kurtulmak. Sonumuzu hazırlasalar bile, cesaret gösterip bunlardan kurtulmayı amaçlarlar.
