Az önce youtube'da elde ettiğim bir fırsatın heyecanına fazlasıyla kapılmışken bir sözlükte şu fotoğrafa rast geldim. Bu fotoğraf 1885 yılında çekilmiş. Bu fotoğraftaki herkes muhtemelen öldü. Artık sadece bir fotoğraf karesi hepsi. Fotoğrafları duruyor ama onlar yok.
Ben tam bunları düşünürken sabah ezanı okunmaya başladı, içim bunaldı nefes alamadım bir an balkona çıkıp ezanı dinledim bir nebze de olsa huzur bulmak adına.
Hayat çok kısa be; günde 8-10 saat bilgisayar başında, para hırsıyla, sevdiklerimize vakit ayırmadan, ibadet edip iç huzuruna erişmeden ziyan ediyoruz güzelim hayatı. Hem bu dünyayı berbat ediyoruz hem öte tarafı. Az bir vakit sonra göçüp gidecez dünyadan, sırf dünyalık çalışmamıza rağmen miras işi hallolduktan sonra kimse adımızı anmayacak. Çaresiz hissediyorum. Canım sıkıldı uyku tutmuyor, yazmak istedim buraya.
edit: leonard nimoy ölmüş
Son düzenleme:
