Hayattan sıkılan biri olarak yazına çok değer verdim.
Her zaman ailem aklıma gelir. Yetişemeyeceğim bir iş temposunda çalışıyorum. Günün 19 saati çalışmakla geçiyor.
Dediğin gibi hep kendime sorarım. Ben olmasam, eşim, annem babam kardeşlerim yiğenimden çok kızım bensiz ne yapar.
Ama hiç bir zaman hayatımı sonlandırmayı düşünemiyorum. Tek düşündüğüm hayat çok zevksiz. Maddi ve manevi herşeyim yerinde. Hiç bir sıkıntı ve derdim yok. Amaç kalmadı, daha cok para kazanma derdim yok
Bir yere gidince herşeyden sıkılıyorum. arkadaşlarımla muhabbet sıkıyor, dışarıda gezmek sıkıyor. Sanki boş bir dünya var, zaman gecirmem zorunlu hale gelmiş gibi. Anlatmakda da güçlük çekiyorum, çok sıkıldım. Ama bu sıkıntım asla hayattan vazgeçmek olamaz. En sevdiğim aktivite konsol oyunları oynamak olurken artık onlardan da sıkılıyorum.
Eşim evi değiştirelim dedi, değiştirdim. Şunu değiştirelim dedi değiştirdim. Yapılacak herşeyi çok şükür yapabiliyorum. yapacağım birşeyde kalmadı. Belkide beni bu para hırsı bu hale getirdi. Şimdi hiç birşeyin mndmi yok gibi geliyor. Sıkıldıkça yatırım yaptım. Her yatırım bana ekstra zaman yükü çıkardı. Sakıp sabancı nasıl mutlu oluyordu keşke bilebilsem...